Πώς μπορεί να τιμωρηθεί το ίδιο το κράτος για το θάνατο του κτηνοτρόφου πο δήλωσε ότι το κωλοκράτος μου σκότωσε όλα τα ζώα

Η  θανάτωση ζώων παρά την ύπαρξη εναλλακτικής λύσης (εμβολιασμού) και ο έμμεσος θάνατος του κτηνοτρόφου από ψυχικό σοκ — εγείρει σοβαρά ζητήματα κρατικής ευθύνης τόσο διοικητικά όσο και ανθρωποδικαιωματικά.

Ας το αναλύσουμε νομικά, με στόχο να δειτε 

πώς θα μπορούσε να στηριχθεί σε μια δικαστική βάση (π.χ. αγωγή ή προσφυγή).

---

⚖️ 1. Νομική φύση της πράξης

Η απόφαση για μαζική θανάτωση ζώων λόγω ευλογιάς είναι διοικητική πράξη που βασίζεται σε κανόνες δημόσιας υγείας και κτηνιατρικής πολιτικής.

Αν όμως:

υπήρχαν διαθέσιμα εμβόλια,

η ΕΕ ενέκρινε ή προέτρεπε τον εμβολιασμό,

και η κυβέρνηση επέλεξε παρόλα αυτά τη θανάτωση,

τότε μπορεί να γίνει λόγος για παράβαση της αρχής της αναλογικότητας και παράνομη ή υπέρμετρη διοικητική ενέργεια.

Η αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 Συντάγματος) απαιτεί το μέτρο που λαμβάνει το κράτος να είναι:

1. κατάλληλο,

2. αναγκαίο, και

3. αναλογικό προς τον επιδιωκόμενο σκοπό.

Αν υπήρχε λιγότερο επαχθές μέτρο (ο εμβολιασμός), τότε η θανάτωση ήταν υπέρμετρη.

---

🧩 2. Ευθύνη του Δημοσίου (άρθρο 105 ΕισΝΑΚ)

Αν αποδειχθεί ότι η κρατική απόφαση:

ήταν παράνομη ή υπέρμετρη, και

οδήγησε προβλέψιμα σε ψυχολογική βλάβη και έμμεσο θάνατο,

τότε μπορεί να στοιχειοθετηθεί ευθύνη του Δημοσίου για ηθική βλάβη και απώλεια ζωής.

Η αιτιώδης αλυσίδα (νομικά):

> Απόφαση → Θανάτωση ζώων → Ψυχική κατάρρευση → Θάνατος του ιδιοκτήτη.

---

📜 3. Συνταγματική και ευρωπαϊκή διάσταση

➤ Ελληνικό Σύνταγμα

Άρθρο 2 παρ. 1: Υποχρεώνει το κράτος να σέβεται την αξία του ανθρώπου.

Άρθρο 5 παρ. 1: Εγγυάται το δικαίωμα στη ζωή και στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Άρθρο 25 παρ. 1: Θεσπίζει την αρχή της αναλογικότητας στις κρατικές παρεμβάσεις.

➤ Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)

Άρθρο 2 – Δικαίωμα στη ζωή: Το κράτος έχει θετική υποχρέωση να μην θέτει σε κίνδυνο τη ζωή πολιτών μέσω πολιτικών που μπορούν να προβλέψιμα οδηγήσουν σε θάνατο (έστω και έμμεσο).

ΕΔΔΑ, Budayeva and Others v. Russia (2008): το κράτος ευθύνεται για μη αποτροπή προβλέψιμου κινδύνου θανάτου.

ΕΔΔΑ, Osman v. UK (1998): ευθύνη για παραλείψεις που οδήγησαν σε θάνατο.

Αν αποδειχθεί ότι η κυβέρνηση παρέβη οδηγίες ή διαθέσιμα μέτρα της ΕΕ, τότε υπάρχει και παράβαση του ενωσιακού δικαίου (καθήκον συνεργασίας – άρθρο 4 παρ. 3 ΣΕΕ).

---

💡 4. Τι θα μπορούσε να υποστηριχθεί σε αγωγή ή προσφυγή

Η νομική βάση θα μπορούσε να είναι ότι:

> Η κρατική απόφαση για τη θανάτωση των ζώων, παρότι υπήρχαν διαθέσιμα και εγκεκριμένα εμβόλια, ήταν παράνομη, υπέρμετρη και αντίθετη στην αρχή της αναλογικότητας.

Η πράξη αυτή οδήγησε σε ψυχολογική κατάρρευση και θάνατο του κτηνοτρόφου, γεγονός που συνιστά έμμεσο κρατικά προκαλούμενο θάνατο και παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή (άρθρο 2 ΕΣΔΑ) και της ανθρώπινης αξίας (άρθρο 2 Συντ.).

Το Δημόσιο φέρει ευθύνη για αποζημίωση των συγγενών λόγω ηθικής βλάβης και παράνομης κρατικής πράξης (άρθρο 105 ΕισΝΑΚ).

---

🏛️ 5. Πρακτικά βήματα

1. Συγκέντρωση αποδεικτικών στοιχείων:

Επίσημη οδηγία της ΕΕ για διαθέσιμα εμβόλια.

Τεκμήρια ότι η κυβέρνηση τα αγνόησε ή αρνήθηκε να τα χρησιμοποιήσει.

Ιατρικές γνωματεύσεις για την ψυχική και σωματική κατάσταση του κτηνοτρόφου.

Μαρτυρίες για την επίδραση της πράξης πάνω του.

2. Αγωγή αποζημίωσης κατά του Ελληνικού Δημοσίου στο Διοικητικό Πρωτοδικείο (άρθρο 105 ΕισΝΑΚ).

3. Εναλλακτικά ή συμπληρωματικά:

Προσφυγή στο ΕΔΔΑ μετά την εξάντληση των εσωτερικών ένδικων μέσων, για παραβίαση του άρθρου 2 ΕΣΔΑ (δικαίωμα στη ζωή).