Οι Τούρκοι στον Εβρο

Η Ελληνοτουρκική μεθοριακή γραμμή καθορίσθηκε και περιγράφηκε στην Συνθήκη της Λωζάνης στις 24-7-1923 και τα συμβαλλόμενα μέρη έχουν συμφωνήσει και υπογράψει την οριοθέτηση με τα πρωτόκολλα της επιτροπής Διαχάραξης Ελληνοτουρκικών συνόρων στις 23-11=1926 ( Ολανδός Συνταγματάρχης ΜΠΑΚΕΡ , Έλληνας Ταγματάρχης ΜΙΝΩΤΑΚΗΣ , Τούρκος Συνταγματάρχης ΧΑΙΛΟΥΡΑΧ ΜΠΕΗ.

Η ευθυγράμμιση του ποταμού στην περιοχή μας μετά το 1955 δεν μετέβαλε τα σύνορα, απλώς κατέστησε ανενεργές τις παλιές κοίτες, εξαιτίας των εμφράξεων που έγιναν στα σημεία που αντάμωνε το ποτάμι την Ευθυγράμμιση.

Έτσι δημιουργήθηκε το Πέταλο στον Πέπλο 8.000 στρεμ περίπου . Το μελισσοκομείο στις Φέρες 220 στρεμ περίπου , ποιο κάτω το κτήμα Μόραλη 150 στρεμ. περίπου ποιο κάτω ένα κομμάτι Τουρκικής γης στην Μαυράκανθο, 360 στρεμ περίπου και βέβαια το Αινήσιο Δέλτα 8.000 στρεμ. περίπου. (Το Αινήσιο έχει μια ιδιαιτερότητα. Η κοίτη του ποταμού που είναι και το σύνορο μας είναι ενεργή )

Στην Δ.Ε. Φερών από την Γεμιστή μέχρι και την εκβολή του Έβρου στην θάλασσα στο ποτάμι δεν υπάρχει νησίδα . Οι Τούρκοι σε ένα σημείο της παλιά κοίτης που ξεκινά από το Τσιρώζη και στην περιοχή (Μελλισοκομείο (Γκοτζά Σοβάτ) ανταμώνει την ευθυγράμμιση και όπου υπάρχει έμφραξη της παλιά κοίτης, θεωρούν ότι το σύνορο είναι ποιο μέσα προς την δική μας πλευρά . Το θέμα το χειρίζονται τα αρμόδια υπουργεία όπως εξάλλου γίνεται κάθε φορά”.